एक पुरातन मंदिर दिसले माझ्या दृष्टीला ।
शिवलिंग ते सुंदर असुनी नन्दी दारी बैसला ।।१।।
जुनी वास्तू, पडझड दिसली अवती भवती ।
झाडे जुडपे वाढून तेथे जागा ते अडविती ।।२।।
किडे मुंग्या झुरूळ नि कोळी यांची वस्ती तेथे ।
रान फुले ती उग्र वास तो दरवळीत होते. ।।३।।
विषण्य झाले मन बघुनी अस्वच्छ परिसर ।
राहील कसा ह्या वातावरणी मग तो ईश्वर ।।४।।
पूजा नव्हती पाठ नव्हता भजन नव्हते तेथे ।
पवित्र विधींचा अभाव असुनी दुर्लक्ष ते होते ।।५।।
संकल्प केला त्याचक्षणी मी आपल्या मनाशी ।
परिसर तो निर्मळ करुनी पवित्रता येई कशी ।।६।।
घरी जाऊनी साधने आणली स्वच्छ करण्या मंदिर ।
आखू लागलो मनी योजना शांत करुनी विचार ।।७।।
सांज असुनी संधी प्रकश तो पडला चोहीकडे ।
कोकिळेचा मधुर आवाज तो कानी माझ्या पडे ।।८।।
फुलपाखरे गंध शोषित फुलावरी नाचती ।
मध्येच जाऊन शिवलिंगावरी मध शिंपडती ।।९।।
चिमणी आली नाचत तेथे चोंचीत घेउनी दाना ।
शिवापुढे तो टाकला तिने उंचाउनी मना ।।१०।।
गुंजन करीत मकरंद आला लिंगाभवती फिरे ।
आरती कुणाची गात होता उमज ना येई बरे ।।११।।
वाऱ्याची ती झुळक येउनी फुले तयाने उधळली ।
अलगद येउनी मंदिरी शिवावरती पडली ।।१२।।
चढाओढ ती दिसली मजला प्रभूच्या सेवेची ।
लाज वाटली मनास माझ्या वेड्या अहंकाराची ।।१३।।
डॉ. भगवान नागापूरकर
९००४०७९८५०
khoop arthpurn kavita lihili aahe.