विजेचे दुःख

चमकत लपकत आली

कडकडाट करुनी गेली

प्रकाशमान केले जगासी

सारुनी दूर अंधारासी

भयाण होता अंधःकार

लख्ख प्रकाश देई आधार

घेई सर्वांच्या मनाचा ठाव

भिती असूनही, प्रसन्न भाव

करुनी शक्तीचे भव्य प्रदर्शन

निर्माण झाला मनी अभिमान

परि दुःखी होते तीचे मन

‘क्षणिक’  लाभले तिला जीवन

डॉ. भगवान नागापूरकर

९००४०७९८५०