अंतर्मनाची हांक

नसे कुणी मी श्रेष्ठ कवी, वा ज्ञानी या जगतीं

अभिमान वाटतो त्याचा मजला, जे माझ्या ललाटीं

कृपादृष्टी ही दिसून आली, काव्येश्र्वरीची थोडी

रचून कांही कविता सेविली, धुंदीमधली गोडी

आशिर्वाद जरी असला तिचा, माझी ती बालके

पितृत्वाचे नाते समजूनी, त्याना मी देखे

कौतुक करतील कांही मंडळी, ज्याना ही आवडे

उणीव दिसता त्यांत कुणाला, बाजूला ती पडे

जाईन जेंव्हा जग सोडूनी, राम राम म्हणतां

जवळी ठेवा काव्य प्रत ही, देहा अग्नी देता

विलीन होता अनंतात, मी नेईन संगे शब्दांना

भूलोकीच्या आठवणी सांगेन, स्वर्गामधल्या देवांना
— डॉ. भगवान नागापूरकर

९००४०७९८५०