माझे सुख





माझे सुख…… रुसले आहे माझ्यावर.

रुसून ते माझ्या नशिबाच्या डहाळीवर जाऊन बसले,

अबोला धरून……….

मी किती समजवले, तरी समजलेच नाही.

शेवटी न राहून, मी आपले-पणाचा हात पुढे केला,

तर ते भुर्रर्रर्रर्रकन उडून गेले…

माझ्या नशिबाच्या डहाळीचा झुला करुन गेले,

माझे सुख…….

——————-कवीता – जयेश मेस्त्रि————–

— जयेश मेस्त्री