आले पावसोजींच्या मना !

 

आले लहरी पावसोजींच्या मना

सुट्टीत जावे मामाच्या गावा,

 

फोनवरून झालं बोलणं

दिवस ठरला एकदाचा,

गाड्या सगळ्या फुल झाल्या

पेच पडला तिकिटाचा !

 

पाऊसोजी म्हणाले आईला

काळजी नसावी, आपले आहेना ‘मेघ’ विमान,

आई म्हणाली पावसोजीला

प्रवास खूप दूरचा, सांभाळून चालव वाहान !

 

ठेव जवळ जलाचा साठा

वाटेत लागली तहान जर

जलाचा आहे तुटवडा

ऐकले होते वसुंधरेवर !

 

झाला होता प्रवास बरेच तास

लागली होती भुकेची आस,

सगळी धरणी झाली तप्त

हवामान नव्हते वाहन उतरवण्या रास्त !

 

प्रत्येकाच्या तोंडी एकच वाक्य

पावसोजी कधी येऊन करी आम्हां तृप्त,

झाले अनकूल हवामान

पावसोजीने मामाच्या अंगणात उतरविले विमान !

 

आनंदली आजोळची मंडळी

विचारती, वाटेत झाला नाही ना त्रास,

भेटली मामा-मामी आणि आप्त

म्हणती मुक्काम ठेव काही महिने निवांत !

 

— जगदीश पटवर्धन