अनामिक जे होते पूर्वी, साद प्रेमाची ऐकू आली ।
योग्य वेळ येतां क्षणी, हृदये त्यांची जूळूनी गेली ।।
शंका भीती आणि तगमग, असंख्य भाव उमटती मनी ।
विजयी झाले ऋणाणू बंध, बांधले होते हृदयानी ।।
उचंबळूनी दाटूनी आला, हृदयामधला ओलावा ।
स्नेह मिळता प्रेम मिळाले, जगण्यासाठी दुवा ठरावा ।।
मनी वसविल्या घर करूनी, क्षणीक सुखांच्या आठवणी ।
जगण्यासाठी उभारी देतील, शरीर मनाच्या दु:खी क्षणी ।।
— डॉ. भगवान नागापूरकर
९००४०७९८५०
Leave a Reply