आत्म गुरू

गुरूचा महीमा थोर | उघडूनी जीवनाचे द्वार ||
सांगूनी आयुष्याचे सार | मार्ग दाखविती तुम्हां ||१||

वाटाड्या बनूनी | भटकणे थांबवूनी ||
मार्गासी लावूनी | ध्येय दाखवी तुम्हां ||२||

न कळला ईश | न उमगले आयुष्य ||
दु:ख देती जीवन पाश | बिना गुरू मुळे ||३||

अंधारातील पाऊल वाट | ठेचाळण्याची शक्यता दाट ||
प्रकाशाचा किरण झोत | योग्य रस्ता दाखवी ||४||

तैसा गुरू तुमचा | पडदा फाडी अज्ञानाचा ||
मार्ग दाखवी जीवनाचा । आनंद मिळण्यासाठी ||५||

गुरूविना नाही ज्ञान | दूर करी तुमचे अज्ञान ||
ज्ञान ज्योत देई पेटून । तुमच्या ज्ञानदिपाची ||६||

ओळखावा आत्माराम | जाणावा ज्ञान राम
समजावे मनोराम | आपल्या देहातील ||७||

गुरू असता देहमंदिरी | कां फिरतोस दारोदारी ||
करावी श्रद्धा प्रभूवरी | आत्म गुरूसी जाणोनी ||८||

गुरू भेटणे कठीण | जाणील त्यासी कोण ||
जवळी तुमच्या असून | कां शोधतासी ||९||

तुमच्या गुरू अंतर्मनी | महत्व त्याचे जानोणी ||
घ्यावे त्यास ओळखूनी । हेची तुमचे यश ||१०||

जाणावे आत्मज्ञान | करावे स्वचिंतन ||
तोच गुरू असून । उद्धारूनी नेई ||११||

ज्याचा गुरू त्याचे जवळ | मग का दवडसी वेळ ||
शोधण्यास जाई काळ | निरर्थक ||१२||

आयुष्य आहे थोडे | चित्त द्यावे प्रभूकडे ||
जीवनाचे उकलेले कोडे | त्याच्या आशिर्वादे ||१३||

जीवनाचे मर्म | जाणावे हा धर्म ||
त्याचप्रमाणे करावे कर्म | आयुष्य सार्थकी नेणेसी ||१४||

गुरूसी करावे वश | समजोनी त्यास ईश ||
घ्यावा त्याचा उपदेश | जीवनाचा ||१५||

एकदा अंतर गुरू लाभता | उपदेश त्याचा मिळता ||
मार्गदर्शन सतत होता | तुमच्या जीवनाचे ||१६||

श्रेष्ठ गुरू अंतरीचा | परि विवेक पाहीजे मनाचा ||
सराव करावा एकाग्रतेचा | उपदेश त्याचा घेण्या ||१७||

अंतरज्ञान मिळे कठीण | करावे लागते बहुत चिंतन ||
श्रद्धा प्रभूवर ठेवून | ध्यान करावे ||१८||

एकाग्रतेचे चिंतन | लागता प्रभूध्यान ||
विचार रहीत करावे मन | प्रकाश पडेल अंतरमनी ||१९||

आंतरमनातील प्रकाश | चेतना देईल सावकाश ||
आनंदी करील आयुष्य | गुरू बनोनी तुमचा ||२०||

रोज करावे ध्यान | मनी एकाग्र भाव आणून ||
जाता बाह्य जगाला विसरून | नियमाने ||२१||

योगाचे आसते सामर्थ्य | जीवनाचा दाखवी अर्थ ||
न जाई प्रयत्न व्यर्थ | विश्वास ठेवावा प्रभूवर ||२२||

गुरू तुमच्या अंतरी | शोधता त्यासी बाहेरी ||
हिच शोकांतिका खरी | तुमच्या जीवनाची ||२३||

सारे जीवन वाया जाई | जीवन तत्व ध्यानी न येई ||
पश्चातापूनी उपयोग नाही | शेवटचे क्षणी ||२४||

चार दिवसांचे जीवन | सार्थकी लागावे म्हणून ||
पाया त्याचा आत्मज्ञान | समजोनी घ्यावा ||२५||

संशय मनी न यावा | ध्यानयोग सिद्ध करावा ||
तोच आपुला गुरू समजावा ।  अंतरात्मा ||२६||

गुरू नसतो कुणी व्यक्ती | अंतर्मनातील ती शक्ती ||
आत्मा त्यास संबोधती । विद्वान जन ||२७||

जागृत अंतरात्मा तोच होय । परमात्मा ||
श्रम न येई कामा । शोधता देहाबाहेरी ||२८||

तुमचा गुरू तुमचेपाशी ।  परी तुम्ही वाट चुकलासी ||
जाणोनी घ्यावे गुरूसी । आत्मचिंतनाने ||२९||

प्रत्येक ती व्यक्ती । तिच्यातील सुप्त शक्ती ||
सूचना देत असती । जिवन मार्गाच्या ||३०||

जागृती आसवे चित्ती । चेतवावी सुप्त शक्ती ||
मार्ग तयांना दिसती । ज्ञान प्रकाशाने ||३१||

एकाग्र ज्याचे मन । न होत चुका त्याचे कडून ||
संसार सागर जाय पोहून,  केव्हांही ||३२||

असावा आत्मविश्वास । मिळेल त्यासी यश ||
मदत करी ईश । तयांना ||३३||

आत्मबल महान । मार्ग त्यासी दिसून||
यश करी संपादून ।  जीवनाचे ||३४||

इच्छा तेथे मार्ग असती । अंतरगुरू मार्ग दाखविती ||
श्रद्धा ठेवावी त्याचे वरती । ध्येय गाठण्यासाठी ||३५||

आपण चुका करिती । दोष प्रभूसी देती ||
नशीबास नावे ठेवती । अज्ञानामुळे ||३६||

निर्णयाचे बहूत क्षण । सुख – दु:खे त्यावरी अवलंबून ||
जीवन होई कठीण । चूक तुमची घडता ||३७||

चूक होते विचारांची । परिस्थिती जाणण्याची ||
चाहूल न येती संकटाची । तुम्हांसी ||३८||

भावना आणि विचार । यांची मर्यादा असणार ||
नियती तिला न कळणार ।  हाच आहे निसर्ग ||३९||

आपण जगतो विचाराने । आपल्यातील भावनेने ||
परंतु जगावे आत्मज्ञानाने । हाच यशाचा मार्ग ||४०||

आत्म्याचे सामर्थ्य श्रेष्ठ । त्यास कळे इष्ट ||
अंश प्रभूचा स्पष्ट । असे तो एक ||४१||

म्हणून जाणावे आत्मज्ञान । जावे त्यास शरण ||
अंशात्मक परमात्मा समजून । चिंतन करावे त्याचे ||४२||

निर्णय कधी न चुकती । जेव्हां तो आत्मा देती ||
योग्य निर्णय आनंदती । तुम्हां लागी ||४३||

आत्मज्ञान हाचगुरू । सुप्त शक्ती जागृत करू ||
निर्णय त्याचे शिरी धरू । हाच करावा संकल्प ||४४||

एकाग्र होता मन । लागेल तुमचे ध्यान ||
निर्णय तोच देईन । तुमच्यातील सुप्त शक्ती ||४५||

प्रसंग येता तुमचे वरी । एकाग्र चित्ती विचारी ||
आत्मगुरू निर्णय करी । तुमचे साठी ||४६||

आत्म्त्याचा निर्णय । समाधान देय ||
चुका न होय । कधीही ||४७||

जीवानाचे सार । समजता ईश्वर ||
आत्मज्ञान गुरूवर । विश्वास ठेवावा ||४८||

आत्मज्ञान गुरू । चिंतन त्याचे करू ||
मार्ग तोच धरू | जीवन यशासाठी ||४९||

आत्मज्ञान असे महान | घ्यावे समजोन सर्वांनी ||५०||

|| शुभं भवतू ||

– डॉ. भगवान नागापूरकर
९००४०७९८५०
bknagapurkar@gmail.com