अतृप्त भूक

चंद्रा तुझे रूप कसे रे,  गोंडसवाने छान

टक लावूनी बघता, हरपूनी जाते भान

मधूर शुभ्र नभी चंद्र तो,  जणू चांदीची थाली

अगणीत वाट्या विखूरलेल्या,  दिसे भोवताली

टपोर चांदणे वाहूनी जाते,  त्या थाली मधूनी

स्वाद लूटता धुंद होतो,  घेता ते झेलूनी

रिक्त होते एक वाटी ती, भरूनी जाई दुजी

प्राशन करिता सीमा नसे मग,  आनंदा माजी

अतृप्त सदा मन तरीही,  त्या चांदण्यापाई

आतूरतेने दुजा रात्रीची,  सतत वाट पाही

 

डॉ. भगवान नागापूरकर

९००४०७९८५०

bknagapurkar@gmail.com