चल ये पटकन खूप घट्ट मिठी मार,अरे बघ थोडी अजून जागा शिल्लक आहे,
मिटवायचं आहे ना हे पण अंतर मग सांगते तसं कर ना, घट्ट घट्ट अजून घट्ट मिठी मार!
बघ तू मी जे सांगते ते ऐकतच नाहीयेस, एका जागेवरून कणभर हलत सुद्धा नाहीयेस!
नुसतं एक टक बघत राहतोयस माझ्याकडे, लुक्स काय देतो ? असं विचारल्यावर नेहमी सारखा खिदळत सुद्धा नाहीयेस.
झोपताना बोलायचास भान ठेवत जा गं त्या हातांचं,
जप जरा त्यांना,हे अंतर मिटवण्यासाठी त्यांनी खूप ऍडजस्ट केलय गं स्वतःला!
आज निजताना ना त्या हातांची ऍडजस्टमेंट करत आहेस,
आणि बघ तर रात्रभर थकूनही एकमेकांवर पहुडण्याचा त्यांचा हट्टी रोमान्सही संपला नाहीये!
तू नेहमी बोलायचास कसलीही तमा न बाळगता तुला हवं तेवढं तु उड,
परतून मात्र माझ्याच कुशीत येऊन झोप हं!
आज माझ्या पंखात बळ नाही उरलंय बघ उडण्याचे,
अन तुझ्यात जिगर नाहीये त्या फ्रेम भोवती अडकवलेल्या माळेला तोडण्याचे !
मला तुझ्या सोबत जगायचं होतं, तुझ्या नावाने सजायचं होतं!
तू दिलेल्या दागिन्यांचं सुंदर कलेक्शन करायचं होतं,
तू जाशील तिकडे हातात हात घालून तुझ्यासोबत मिरवायचं होतं,
आज तू निघून गेलास पुढे, माझं नाव, गाव, श्वास आणि सर्वस्व घेऊन!
– श्वेता संकपाळ (१३/०७/२०२३) .
