दु:ख जाणण्या दु:खी व्हावे,
या परि अनूभव दुजा कोणता
सत्य समजण्या कामी न येई,
तेथ कुणाची कल्पकता १
धगधगणारे अंगारे हे,
जाळती जेथे काळीज
शब्दांचे फुंकार घालूनी,
येईल कधी का समज २
मर्मा वरती घाव बसता,
सत्य येते उफाळूनी
चेहऱ्यावरले रंग निराळे,
हलके हलके जाती मिटूनी ३
त्या दुःखीताला जाणीव असते,
जीवनामधली निराशा कशी
झेप घेवूनी समरस होतो,
इतर जणांच्या काळजाशी ४
सुख दु:खातील दु:ख आधीक ते,
पदोपदी जे दिसून येई
दु:खीतांचे अश्रू पुसण्यासाठी,
दु:खी अनूभवी धाव घेई ५
डॉ. भगवान नागापूरकर
९००४०७९८५०
Leave a Reply