जगलो कसा किती?

जगी मी जगलो कसा कळले नाही
पण भोगले ते कधी विसरलो नाही

आज मनहृदयी घोंगावती गतस्मृती
स्पर्श वात्सल्यामृताचा भुललो नाही

मी भाग्यवंत!कृपावंत प्रीतीत डुंबलो
तो सहवास लाघवी विसरलोच नाही

भोगले सुखाने, मी भाळीचे दैवदान
दोष! कधीही कुणाला दिलाच नाही

लाभले त्याचा सार्थ अभिमान आहे
दुर्लभतेची, खंत कधीच केली नाही

सुख, दुःख, वेदनां नित्य संगतीला
हताश होऊनी मी कधी हरलो नाही

त्या कृपाळू, दयाघनाची साथ आहे
भयभीत! मी कधीही झालोच नाही

जन्ममृत्यू! अटळ कालचक्र सृष्टीचे
त्यातुनी जगी कुणाचीच सुटका नाही

जगणेही सुंदर! त्याहूनही मृत्यू सुंदर
साशंक, मी मनी कधी झालोच नाही

— वि.ग.सातपुते.(भावकवी)

9766544908

रचना क्र.१३९

२८ – १० – २०२१