जीवन…..एक हुरहूर.

जीवन झेप कुठे घेईल, 

याची मला हुरहूर आहे……

चार पैशाच्या कर्जापायी, 

गाव रान्हं सोडलं आहे…..

गावात शेत छान माझ्या,

पण पैशाची कमी आहे….. 

चार पैशाच्या कर्जानं , 

जीवन ओझं झालं आहे….. 

स्वार्थाच्या मोही जगात, 

सर्वच मला अनोळखी आहे….. 

मी फक्त – स्तब्ध, 

जग पुढं चाललं आहे….. 

पैशाच्या आतुरतेचा, 

माणूस गुलाम बनला आहे….. 

गरीबाच्या शब्दांना – – जगात.., 

मोल फार कमी आहे ….. 

म्हणूनच.. – – जीवन कुठे झेप घेईल, 

याचीच मला हुरहूर आहे…. . 

— गजानन साताप्पा मोहिते