जिणे (वृद्धत्वाची  व्यथा)

एक होता कप
एक होती बशी
दोघांची जमली गट्टी खाशी
पांढरा शुभ्र त्यांचा
रंग चमकदार
त्यावर नाजूक फुलांची
नक्षी झोकदार
दिसायचे ऐटदार
आणि आकार डौलदार
सकाळ-संध्याकाळ
गोड किणकिण चालायची फार
कपाने ओतायचा
बशीत चहा सुगंधी
तिने हळूहळू प्यायची
साधायची संधी
एक दिवशी फुटली बशी
झाले तिचे तुकडे
कपाचा ही कान तुटला गेले त्याचे रुपडे
बशीचे तुकडे
दिले फेकून
कपाला ही दिले
अडगळीत भिरकावून
एक दिवस आले
एक पाहुणे
त्यांना दाढीसाठी हवे
गरम पाणी म्हणे
अडगळीतून काढला का
दिले त्यात पाणी भरून
पाहुण्याने केली दाढी घोटून
आरशात पाहिले रूप न्याहाळून
कपाचे जिणे झाले केविलवाणे
कुठे सुगंधी चहा कुठे हे लाजिरवाणी जिणे?

— विनायक अत्रे.