कधी हसावे कधी रडावे

जीवन गाणे गात रहावे

आयुष्याच्या वेलीवर मग

चार माणसे हसत जोडावे

कोण न कुणाचा असा इथे

दुःखाचे थेंब हास्यात बुडावे

रडता रडता पटकन हसावे

हसता हसता मरणं यावे

औट घटकेचा खेळ सारा

जमतील सगे सोयरे सारे

मरणं येईल कधी समोर

शब्दांतून हास्य अलगद खुलावे

असतील आपले नाते कुठले

काव्यांत ओळख उरेल जराशी

हसता हसता उलगडे बंध

मरणं यावे अलगद पाऊली

उरतील खुणा अलगद काही

स्मरतील चांदण शब्द अबोली

हसत हसत दुःखात भिजतील

तुमच्या माझ्या ओळख गाठी

— स्वाती ठोंबरे.