मजला नव्हते ज्ञान कशाचे, पद्यामधल्या काव्य रसाचे ।
कोठून येते सारी शक्ती, काव्य रचना करूनी जाती ।।
अवचितपणे विचार येतो, भावनेशी सांगड घालीतो ।
शब्दांचे बंधन पडूनी, पद्यरूप जातो देऊनी ।।
सतत वाटते शंका मनी, हे न माझे, परि येई कोठूनी ।
असेल कुणी महान विभूती, माझे कडूनी करवून घेती ।।
तळमळ आता एक लागली, जाणून घ्यावी शक्ती आगळी ।
अर्पीन माझे प्राण त्याला, स्फूर्ती देवता जो मज झाला ।।
— डॉ. भगवान नागापूरकर
९००४०७९८५०
Leave a Reply