मजला नव्हते ज्ञान कशाचे,
पद्यामधल्या काव्य रसाचे ।
कोठून येते सारी शक्ती,
काव्य रचना करूनी जाती ।।१।।
अवचितपणे विचार येतो,
भावनेशी सांगड घालीतो ।
शब्दांचे बंधन पडूनी,
पद्यरूप जातो देऊनी ।।२।।
सतत वाटते शंका मनी,
हे न माझे, परि येई कोठूनी ।
असेल कुणी महान विभूती,
माझे कडूनी करवून घेती ।।३।।
तळमळ आता एक लागली,
जाणून घ्यावी शक्ती आगळी ।
अर्पीन माझे प्राण त्याला,
स्फूर्ती देवता जो मज झाला ।।४।।
डॉ. भगवान नागापूरकर
९००४०७९८५०
bknagapurkar@gmail.com
Leave a Reply