काजव्यांच्या कोलाहलातून भव्य तारा निमाला
धरित्रीच्या कुशीमधून आसमंतात झेपावला
कोंडलेला श्वास मुक्त झाला, उजाडलं घर अंगण
सुनंसुनं झालं सुन्न, उसासलं अवघं तारांगण
विध्दलेलं रुद्ध शब्द, श्वास का हा जडावला
दाटली श्रद्धा ओठी, डोळ्यांकाठी मोतीहार निखळला
– यतीन सामंत
Leave a Reply