लावा ‘कवी’मनाला व्हिसा कुणी !

माणसांच्या मनाचा थांग लागणे कठीण,
कविमन तर त्याहून ‘पक्षीण’,
गगनात माराया उंच भरारी,
मनमानेल तेव्हढी पंखात हवा भरी !

“यांना” विना कवीमन स्वर्गात पोहचते कधी ?
आणि झरझर घरट्यात येते कधी ?
स्वर्गातील संमेलनाची सर्वांना वर्दी,
तेथेही पहतो तर, कवींचीच गर्दी !

स्वर्गात सुद्धा कवीला भुरकट दिसले,
म्हणे प्रदूषणाचे धुके पसरले !
कवीला स्वर्गात दिसले प्रदूषण,
करतो शब्दच्छल विनाकारण !

मनाचे तरंग पसरले स्वर्गात,
देवलोकीचे झाले हैराण क्षणार्धात !
मनाच्या हिंदोळ्यावर कवींचे शब्द,
नाही त्याला काश्याचे बंध !

कविमनाचे वरचे ‘वर’ जाणेयेणे,
शाब्दिक प्रदूषणात ‘भर’ पडणे !
करण्या स्वर्गातील शाब्दिक प्रदूषण कमी,
लावा कवी मनाला व्हिसा कुणी !

— जगदीश पटवर्धन