मातृत्वाची कन्येस जाण

आई होऊन कळले मजला,

कष्ट आईचे आज खरे  ।

स्वानुभवे जे जाणूनी घेई,

तुलना त्याची कोण करे ।।१।।

 

नऊमास तू जपला उदरी,

क्षणाक्षणाला देऊनी शक्ती  ।

बाह्य जगातून शोषून सारे,

सत्व निवडूनी गर्भा देती ।।२।।

 

देहावरी आघात पडता,

झेलूनी घेई सारे कांहीं  ।

बाळ जीवाला बसे न धोका,

हीच काळजी सदैव राही ।।३।।

 

संगोपन  करीता करीता,

हासत होती अर्धपोटी तू  ।

सुखी ठेवण्या सोशीली दु:खे,

कधी न कळला उद्दात हेतू ।।४।।

 

कसे फेडू मी ऋण मातेचे,

पेटविली ज्योत जिने ।

अर्पियले जरी जीवन सारे,

ऋण तिचे न फिटे ।।५।।

 

डॉ. भगवान नागापूरकर

संपर्क – ९००४०७९८५०

bknagapurkar@gmail.com