मी मुंबईची लोकल बोलतेय

आमची मुंबईच्या प्रिय मुंबईकरांनो मला तुमच्याशी थोडं बोलायचंय. बोलायचं कारण म्हणजे आज मला मनातुन खूप भरून आले आहे. आणि भरून येण्याचे कारण म्हणजे मला लवकरच तुमच्या सेवेत पूर्ण क्षमतेने सामावून घेण्याची चर्चा माझ्या कानापर्यंत पोहचली आहे. खरेतर माझा असा एकही दिवस जायचा नाही ज्या दिवशी माझा तुम्हा मुंबईकरांशी संवाद व्हायचा नाही. खरं तर माझं नाव “मुंबईची लोकल” पण रोज तुम्हाला एका रेल्वे स्थानकावरून दुसऱ्या रेल्वे स्थानकास ने-आन करण्याची सेवा करताना तुम्हीच माझा लौकिक “लोकल” वरून “ग्लोबल” केला. पण गेल्या काही महिन्यात कोरोनाच्या संकटाने तुमचा आणि माझा संवाद थांबला आणि मला सक्तीच्या रजेवर जावे लागले. सुरुवातीला चार दिवस ही सक्तीची रजा फार आरामदायी वाटू लागली पण नंतर माझेच मन मला खाऊ लागले.

मी जेव्हा सतत तुमच्या सेवेत कार्यरत असायची तेव्हा मला मोजून ४ ते ५ तास विश्रांती मिळायची. दररोज साधारणतः ७५ लाख लोकांशी माझा संपर्क यायचा. माझा वावर हा ६० ते ७० किलोमीटरच्या परिसरातच असला तरीही तुम्हा मुंबईकरांची सेवा करताना मी पृथ्वी ते चंद्राचे अंतर सुद्धा एका दिवसातच पार पाडायचे. माझ्या १६५ वर्षांच्या इतिहासाचा विचार केला तर कदाचित मी आत्तापर्यंत आपल्या सूर्यमालेच्या बाहेर देखील पोहोचले असेल. मग एवढा मोठा व्याप पाठीमागे असताना मिळणारी सक्तीची विश्रांती मला स्वस्थपणे कशी बसू देईल? पण कोरोनाच्या संकटामुळे माझी सेवा जर तुम्हा मुंबईकरांच्या आरोग्याला हानिकारक ठरणार असेल तर अशा वेळेस मी स्वतःहूनच समजूतदारपणा दाखवायला हवा.माझ्या सध्याच्या विश्रांतीमुळे अनेकांसाठी मोठी अडचण निर्माण झाली असणार हे मी समजू शकते पण सध्याच्या काळात माझ्या विश्रांती पेक्षा तुमच्या सेवेत असणे हे मुंबईकरांच्या आरोग्याच्या दृष्टीने जास्त धोकादायक आहे. मी लवकरच पूर्ण कार्यक्षमतेने तुमच्या सेवेत नक्कीच हजर होईल पण या क्षणी आपल्याला एकमेकांशी थोडा सावध संवाद साधावा लागेल कारण वेळ थोडी नाजूक आहे. वेळ माझ्या सेवेपेक्षा तुमच्या आरोग्याच्या दृष्टीने जास्त महत्त्वाची आहे.