मोरया

काल रात्री स्वप्नात,

एन्ट्री घेतली बाप्पाने.

ठोके दिले बाराचे,

त्याचक्षणी घड्याळाने.

सोंड हलवत, मस्त झुलत –

माझ्याजवळ आला,

काय पहातोय मी?

विश्वासच बसेना झाला.

एकसष्ट मोदकांचं तबक –

होतं हाती त्याच्या,

बाप्पाच्या हातचे मोदक –

वाट्याला येणार कुणाच्या?

झटक्यात संपूर्ण ताटच त्याने –

माझ्यासमोर धरलं,

हातात घेऊन हात मला –

जिवेत शरदः शतम् म्हटलं.

खडबडून झालो जागा,

घामेजलं कपाळ पुसलं.

बाप्पाही झाला नाहीसा,

स्वप्नही तिथेच संपलं.

चटकन उठून स्नान करून –

पटकन सारं आवरलं.

एकसष्ट मोदकांचं ताट स्वप्नीचं –

हळुच मनात डोकावलं.

मनापासून हात जोडले –

Thank you म्हटलं त्याला.

आपत्तीपासून सांऱ्या बाप्पा –

निर्विघ्न कर तू आम्हाला.

तू सुखकर्ता, दुःखहर्ता तू –

बुद्धीची तू देवता,

भान हरपते नजर न हटते,

तुझे मुख पाहता.

स्तुती केली बाप्पाची अन-

खूप छान वाटलं,

साठ मोदकांनी भरलेलं ताट –

बाप्पासमोर ठेवलं.

डोळे मिटून हात जोडले –

अन नजर गेली चेहऱ्यावर,

चिकटलेले कण मोदकांचे –

दिसले त्याच्या तोंडावर.