नि:शब्द वैखरी

मनभावनांही , मौन आता
सत्यत्व , अंतरीचे कोंडलेले
वैखरीही , जाहली निःशब्द
सूरही संवादांचे कोमेजलेले..।।१।।

बेचैनी घुसमट जीवाजीवांची
नेत्री पाझर ,विरही आसवांचे
सांत्वन कुणी , कुणाचे करावे..
हताश ! हात हे उरी बांधलेले..।।२।।

उध्वस्त मनी , भय वास्तवाचे..
जिथेतीथे , भीतीपोटी राक्षस..
आज अस्वस्थ , बेजार स्पंदने..
क्षण ! भेटीचेही धास्तावलेले..।।३।।

दृष्टांत ! हा या कालियुगाचा..
बेभरोसी सारीपाट जीवनाचा..
जाणतो सारे , एक अनामिक..
सत्य शाश्वती ! जीवन भंगलेले..।।४।।

©️ वि.ग.सातपुते.(भावकवी)
9766544908

रचना क्र. ७० / २६ – ५ – २०२१