मैना खेर (महिना अखेर)

एक सुंदर लेख वाचला, पाठवतो आहे.. मजा आली वाचून..

---

आताशी विशेष नाही, पण लहानपणी मैना खेरने स्वत:चा असा दबदबा निर्माण केलेला होता.

आम्हा भावंडांच्या कोणत्याही मागणीला आई बाबांचं एकच उत्तर यायचं, ‘ ‘ शु:! आता नाही हं!मैना खेर आहे.

मग हळूहळू समजायला लागलं की,बाबांच्या पगाराच्या आधीच या मैना खेर मॅडम येतात.त्या फार कडक आहेत.त्या असल्या की पापड सुद्धा तळायची परवानगी आईला नसते.मग भजी वडे यांची बातच सोडा. कोणतंही वाणसामान आणायची मुभा नसते.अगदी खेळताना पडलो धडपडलो तरी आईला आमच्या पडण्यापेक्षा मैना खेर असताना आम्ही का पडलो याचंच दु:ख व्हायचं.

बाकी मैना खेर आहे म्हणून शाळा लवकर सुटण्याचं सुखही मिळायचं म्हणा.

मैना खेर आणि रद्दी,भंगारवाला यांचंही काहीतरी कनेक्शन होतं.हे लोक हमखास या वेळी चाळीत हजेरी लावायचे.घरोघरच्या होम मिनिस्टर कसोशीनं व्यवहार करायच्या.अगदी दहा वीस पैसे मिळाले तरी केवढा आनंद झळकायचा त्यांच्या चेह-यावर!

महिन्याचा शेवटचा आठवडा हा खेर बाईंच्या दहशतीचा असायचा.

कालांतराने पगाराची पेमेंटस् झाली.एक तारखेचा मुहूर्त पेमेंट साठी उरला नाही.घरातल्या चार माणसांचे पैसे महिन्याच्या वेगवेगळ्या आठवड्यात मिळायला लागले आणि मैनाबाई म्हाता-या झाल्या.

व्यावसायिकांना तर त्यांचं काहीच वाटेनासं झालं.

माझ्या एका व्यावसायिक यशाचा आनंद साजरा करायला आम्ही कुटुंबिय हाॅटेलमधे निघालो,ती तारीख सव्वीस होती.योगायोगाने माझी वृद्ध आई माझ्याकडे आलेली होती.तिलाही मी तयार व्हायला सांगितलं तर,

‘ अगं,काय ही उधळमाधळ? मैनाखेर असताना?” असं ती दहादा तरी कुरकुरली.

असो,

आम्ही नाही तरी कोणी तरी आपल्याला अजून वचकून आहे या विचारानं मैना बाईही गहिवरल्या असतील नक्कीच !!

— अंकुश सावंत