पोटभरू पाखरू मी

कितीक गावांच्या अंगणात रमलो
स्थिर कुठेच  होऊ शकलो नाही     ||

पोटभरू पाखराची भटकंती ती
दानापाणी सरता थांबू शकलो नाही   ||

भरभरून दिले त्या माणसांनी
घेणेकरी मी देणे फेडू शकलो नाही    ||

मायेचे झरे या माणसांच्या मनात
दुस्वास त्यांचा करू शकलो नाही      ||

साधी भोळी माणसे होती फार ती
माणसांना अंतर देऊ शकलो नाही     ||

भाषा वेगळी अडसर नाही भासला
बोललो भाषा ती लिहू शकलो नाही     ||

उमेदीच्या वर्षात आधार दिला यांनी
कुणालाच विसरू शकलो नाही            ||

त्यांच्या कडून शिकलो थोडे फार
बरोबरी त्यांची करू शकलो नाही          ||

— अरुण वि. देशपांडे – पुणे.
9850177342