नाही गेली अटूनी माया,
आजही वाहते झऱ्यासारखी,
उगांच कां तू खंत करशी,
न होशील मज पारखी ।।१।।
वाहत असता फुटले फाटे,
जीवनातील वळणावरी,
जो तो घेई उचलूनी वाटा,
नशीबी असेल त्याच्या परि ।।२।।
कसा राहील ‘साठा’ आता,
मनसोक्त ते जाण्या वाहूनी,
तृप्त करील परी तृष्णा तुझी,
ओंझळभर घेता पिऊनी ।।३।।
कुणीतरी आहे पाठीराखा,
आनंदाने चालत रहा,
थकूनी जाता देईल पाणी,
आखंडीत प्रेम झरा ।।४।।
डॉ. भगवान नागापूरकर
९००४०७९८५०
bknagapurkar@gmail.com
Leave a Reply