संकोचलेले मन

मध्य रात्र झाली होती, सारे होते शांत ।
रस्त्यावरती तुरळक व्यक्ती, वाटला एकांत ।।

एक गाडी मंदिरीं थांबली, त्याच शांत वेळीं ।
सूटामधली व्यक्ती कुणी एक, आली दारा जवळी ।।

सारे होते नशिबात त्याच्या, धन संपत्तीचे सुख ।
दिवस घालवी मग्न राहूनी, कार्ये पुढती अनेक ।।

तर्कज्ञान तीव्र असूनी, आगळा बाह्य चेहरा ।
परि अंर्तमन सांगत होते, सत्यास शोध जरा ।।

केव्हां केव्हां विजय होई, सुप्त त्या विचारांचा ।
संकोचल्या मनीं गाभारा बघे , रात्री मंदिराचा ।।

— डॉ. भगवान नागापूरकर
९००४०७९८५०
e-mail- bknagapurkar@gmail.com