संशयी मन

भरवशाची घेऊन शिदोरी,  पाऊलवाट  चालत होता  ।

कुणीतरी आहे मार्गदर्शक,  यापरी अजाण होता  ।। १

बरसत होती दया त्याची,  जात असता एक मार्गानी  ।

आत्मविश्वास डळमळला,  बघूनी वाटेमधल्या अडचणी  ।। २

संशय घेता त्याचे वरती,  राग येई त्याच कारणें  ।

विश्वासाला बसतां धक्का,  आवडेल कसे त्यास राहणे  ।। ३

ओढून घेई मृत्युचि आपला,  अकारण तो त्यास दुराऊनी  ।

जागृत होता पुनरपि विश्वास,  संशय जाई दूर पळूनी  ।। ४

डॉ. भगवान नागापूरकर

९००४०७९८५०