शुद्धतेत वसे ईश्वर

खिन्न मनानें बसला होता,  उन्हांत एका खडकावरी  ।
डबके घाण पाण्याचे,  वातावरण दुषित करी  ।।

किड्या-मुंग्यांचे वारूळ तेथें,  आणिक पडला काडी कचरा  ।
नजिक येईना वाटसरूं कुणी,  बघूनी सारा गालिच्छ पसारा  ।।

सोडून देऊनी निवारा ,  नदीकांठच्या शिखरीं गेला  ।
निर्मळ करूनी जागा,  आश्रम त्याने एक बांधला  ।।

बाग फुलवूनी सुंदर तेथें  फळा फुलांना येई बहर  ।
राघू मैना मयुर पक्षी,  गाऊनी नाचती तालावर  ।।

निसर्गरम्य सौंदर्य ठेवा,  बाळगला जो त्या परिसरी  ।
धुंद राही तो सदैव तेथें  विसरूनी इतर जनांपरी  ।।

जमू लागले वाटसरू,  घेती विसावा कांहींक्षण  ।
विनानिमंत्रित येत होते, बघूनी प्रसन्न वातावरण  ।।

लाभे प्रभू सहवास त्यांना,  निर्मळ देही पवित्र मनी  ।
तोच येईल तुम्हा भेटण्या,  देह मंदिर केवळ बघूनी  ।।

डॉ. भगवान नागापूरकर
९००४०७९८५०
bknagapurkar@gmail.com