सांगावीत कशी मी स्वप्ने
मज शब्द सुचेना काही
मौनातल्या अंधुक रेषा
हलकेच पुसते जाई
सांजवेळ की पहाट ही
रात्रीस उन्हाचे कोडे
दवबिंदूंची चांदण स्वप्ने
अलगद टिपती झाडे
नवीन जरी झाल्या वाटा
जुनाच तरी वाहील वारा
वळणावरती भेटेल तुला
आठवणींचा अंधुक तारा…
— आनंद पाटणकर
Leave a Reply