तूच कवीता

तूंच गे , अंतरीची कविता
सुगंधा , तूच गे मनसुंदरा
प्रीतफुल , बकुळ लाघवी
जगविते , माझिया अंतरा।।

तूं रंभा , उर्वशी , मेनका
भूलोकीची या स्वर्गसुंदरा
तूच गे स्वर , शब्दचांदणे
प्रतिभा ! तूच गे भावसुंदरा।।

तुझ्यासंगे , शब्द उमलती
भावनांचेच ! घन आभाळी
मिठीत घेता , मी सारेसारे
तृप्तीत ! तेवतो मनगाभारा.।।

शब्दगंधले तव रूप आगळे
दीपवुनी जाते , तनामनाला
हृद्य प्रसवते मनीची कवीता
मग झरझरतो ! ब्रह्मांड सारा।।

— वि.ग.सातपुते (भावकवी)

9766544908

रचना क्र. १३. 

१३ – १ – २०२२.