ने मजसि ने परत मातृभूमिला । सागरा, प्राण तळमळलाभूमातेच्या चरणतला तुज धूंता । मी नित्य पाहिला होतामज वदलासी अन्य देशी चल जाऊ । सृष्टीची विविधता पाहूतई जननी-हृद् विरहशंकितहि झाले । परि तुवां वचन तिज दिधलेंमार्गज्ञ स्वयें मीच पृष्ठि वाहिन । त्वरित या परत आणीन विश्वसलो या तव वचनी । मी जगदनुभव-योगे बनुनी । मी तव अधिक शक्त उद्धरणीं । मी येईन त्वरें कथुन सोडिलें तिजला । सागरा, प्राण तळमळला ।।१।।शुक पंजरि वा हरिण शिरावा पाशीं । ही फसगत झाली तैशीभूविरह कसा सतत साहू यापुढती । दशदिश तमोमय होतीगुण-सुमनें मी वेचियली या भावे । की तिने सुगंधा घ्यावेजरि उद्धरणी व्यय न तिच्या हो साचा । हा व्यर्थ भार विद्येचा ती आम्रवृक्षवत्सलता । रे नवकुसुमयुता त्या सुलता । रे तो बाल गुलाबही आता । रे फुलबाग मला हाय पारखा झाला । सागरा, प्राण तळमळला ।।२।।नभिं नक्षत्रे बहुत एक परि प्यारा । मज भरतभूमिचा ताराप्रासाद इथे भव्य परी मज भारी । आईची झोपडी प्यारीतिजवीण नको राज्य, मज प्रिय साचा । वनवास तिच्या जरि वनिचा भुलविणें व्यर्थ हें आता । रे बहु जिवलग गमतें चित्ता । रे  
; तुज सरित्पेते । जी सरिता । रे तद्विरहाची शपथ घालितो तुजला । सागरा, प्राण तळमळला ।।३।।या फेन-मिषें हससि निर्दया कैसा । का वचन भंगिसी ऐसा ?त्वत्स्वामित्वा सांप्रत जी मिरवते । भिऊन का आंग्लभूमीतें ?मन्मातेला अबल म्हणुनि फसवीसी । मज विवासनातें देशी तरि आंग्लभूमि-भयभीता । रे अबला न माझिही माता । रे कथिल हें अगस्तिस आता । रे जो आचमनी एक
पलीं तुज प्याला । सागरा, प्राण तळमळला ।।४।।
— स्वातंत्र्यवीर सावरकर
Leave a Reply